1

pavilion ที่สร้างมาจากตะแกรงเหล็กฉีก ในหัวข้อ Expanding ผลงานนี้ชื่อว่า “Open Weave” โดยตีความมาจากExpanded Metal ทั้งโครงสร้าง โดยมองว่าตะแกรงไม่ได้ “ขึง” แต่ “ถัก” เป็นเนื้อผ้าแห่งโครงสร้างพื้นที่ให้ใช้งานได้หลากหลาย สร้างลวดลายจากช่องตะแกรงที่แตกต่างกัน สื่อถึงจังหวะการถักทอ เชิงบริบท พื้นที่ไม่ตัดขาดจากสิ่งแวดล้อมรอบข้าง ตะแกรง บานพับให้สามารถพับได้ เพื่อสร้างสรรค์ การวางตามบริบทพื้นที่ต่างๆ 1.นายศรีรุ่งโรจน์ อนันตศรี 2.นายณัฐวุฒฺิ ขันทะนะ 3.นางสาวกองเกศ พิกุลทอง อาจารย์ที่ปรึกษา 1.ผศ.ปิยะ ไล้หลีกพาล 2.ผศ.กนกวรรณ อุสันโน

รูปทรงของPavilionที่เล่าเรื่องราวถึงความงามของเหล็กฉีก ทั้งในทางนามธรรมซึ่งแสดงออกโดยรูปฟอร์มภายนอก และทางรูปธรรมซึ่งแสดงออกโดยดีเทลการใช้ตัววัสดุเองโดยตรง โดยถ่ายทอดเรื่องราวที่ว่า “เหล็กเป็นวัสดุมีความแข็งแรง และดูทึบตัน การนำเหล็กฉีกที่เกิดจากการการนำเหล็กแผ่นมารีด และฉีก ดึง ทำให้แยกและอ่อนโค้ง ตาม ขนาด จังหวะ จนเกิดความ พริ้วไหว เพื่อลดความแข็งกระด้าง และเกิดเส้นสายอารมณ์งาน แต่ยังคงประโยชน์ และความสวยงาม ที่เหมาะสม” Pavilionที่เกิดจากกันนำรูปร่าง และรูปทรง การเจาะ ดึง และบิดตัวของเหล็กฉีก เส้นตรง และเส้นโค้ง อันเกิดจากจังหวะและลักษณะเฉพาะ มาจัดวางในทิศทางในแต่ละแกนให้เกิด ”มิติที่สัมพันธ์” สถาปัตยกรรมขนาดเล็ก เพื่อพื้นที่สาธารณะนี้ ถูกคิดจัดวาง ให้อยู่ในพื้นที่ประวัติศาสตร์ สวนรถไฟ สะพานดำนครลำปาง ซึ่งสามารถใช้ประโยชน์ที่หลากหลาย รวมถึงกิจกรรมที่สร้างสรรค์ ให้เกิดพื้นที่เชื่อมต่อของผู้คน เข้ากับบริบททางสังคม หรือสิ่งแวดล้อม สร้างปฏิสัมพันธ์ใหม่ๆ