ศาลาพักใจ

A pavilion perched on a little stream in the mountains becomes a delicate dialogue between nature and structure. Using expanded metal sheet as its primary element, the architecture breathes with light, shadow, and air. The perforated skin blurs boundaries, filtering mountain winds while allowing glimpses of flowing water below. Elevated lightly above the stream, it avoids heavy intervention, instead floating as a poetic shelter. This pavilion celebrates simplicity, transparency, and harmony, offering a meditative pause within the rugged mountain landscape. ออกแบบโดย นายธีร์ธวัช สุจีรพงศ์สิน นายกันต์พงษ์ บุญญะธนเศรษฐ์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ดร.สกาวรัตน์

“Pattern of Gathering” (ลายเสื่อเชื่อมผู้คน) แรงบันดาลใจมาจาก “เสื่อรองนั่ง” ซึ่งในวิถีท้องถิ่นไม่ใช่แค่เครื่องใช้ในบ้าน แต่เป็นสัญลักษณ์ของพื้นที่รวมใจ ทุกครั้งที่ปูเสื่อลง ผู้คนจะมานั่งล้อมวง แลกเปลี่ยนเรื่องราว และใช้เวลาร่วมกัน Pavilion นี้จึงนำแนวคิดนั้นมาต่อยอดทั้งในเชิงรูปแบบและการใช้พื้นที่ โครงสร้างและพื้นของ Pavilion ถูกออกแบบให้ถ่ายทอด “ลายสาน” ของเสื่อ ผ่านการจัดวางเส้นเหล็กหรือไม้เป็นจังหวะสานไขว้ เกิดเป็นแพทเทิร์นที่มองเห็นได้ทั้งจากด้านบนและเมื่อแสงลอดผ่านลงพื้น เส้นสายเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงลวดลายตกแต่ง แต่ยังสื่อสารถึงการเชื่อมโยงระหว่างผู้คน วชิราภรณ์ ศรีภูมิ