THAI LOEI STYLE

A pavilion perched on a little stream in the mountains becomes a delicate dialogue between nature and structure. Using expanded metal sheet as its primary element, the architecture breathes with light, shadow, and air. The perforated skin blurs boundaries, filtering mountain winds while allowing glimpses of flowing water below. Elevated lightly above the stream, it avoids heavy intervention, instead floating as a poetic shelter. This pavilion celebrates simplicity, transparency, and harmony, offering a meditative pause within the rugged mountain landscape. ออกแบบโดย นายธีร์ธวัช สุจีรพงศ์สิน นายกันต์พงษ์ บุญญะธนเศรษฐ์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ดร.สกาวรัตน์

“ประชาทุ่ง” คือศาลาประชาคมสมัยใหม่ที่เติบโตขึ้นจากรากเหง้าของชุมชนเกษตรกรรม เป็นพื้นที่สาธารณะกลางหมู่บ้านที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อ “แค่ใช้งานร่วมกัน” แต่เพื่อ อยู่ร่วมกัน อย่างแท้จริง โดยผสานความหมายดั้งเดิมของ “ศาลาประชาคม” ซึ่งเคยเป็นศูนย์กลางของการประชุม การตัดสินใจ และการรวมตัวของผู้คน เข้ากับ “ลมหายใจของทุ่งนา” ที่หล่อเลี้ยงวิถีชีวิตชาวบ้าน “ประชาทุ่ง” ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งปลูกสร้าง หากแต่เป็น เครื่องมือของชุมชน ที่เปิดพื้นที่ให้ความสัมพันธ์หลากหลายได้เกิดขึ้น ทั้งความสัมพันธ์ระหว่างวัย ระหว่างกลุ่มอาชีพ ระหว่างคนกับธรรมชาติ และระหว่างอดีตกับปัจจุบัน มันเป็นพื้นที่ที่รวมความเงียบของผู้สูงวัยเข้ากับเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ รวมบทสนทนาของชาวบ้านกับโอกาสในการเรียนรู้ของคนรุ่นใหม่ — เป็นเวทีให้ชีวิตธรรมดามีพื้นที่ในการแสดงออกอย่างเต็มความหมาย ศาลาแห่งนี้จึงไม่ใช่เพียงศูนย์กลางของหมู่บ้านในเชิงกายภาพ แต่คือ ศูนย์กลางของการหายใจร่วมกัน ของทั้งคนและทุ่ง “ประชาทุ่ง” คือศาลาประชาคมสมัยใหม่ที่มีชีวิต เต้นไปตามจังหวะของชุมชน และเติบโตไปพร้อมกับผู้คนที่ใช้มัน ไม่ใช่แค่เพื่อพบกัน แต่เพื่อฟังกัน เห็นกัน และอยู่ร่วมกันอย่างลึกซึ้ง สมาชิก : ธรีรัตน์ พรมดวง อาจาร์ยที่ปรึกษา : อาจาร์ยรังสิทธิ์ ตันสุขี