grid architect co.ltd

กาแฟยามเที่ยงคืน กับเด็กหญิงหมวกกระต่าย 🐰 งานออกแบบโรงคั่วกาแฟ-คราฟเบียร์สาขาใหม่ของ "ณิธาน" ครั้งนี้... เริ่มต้นจากภาพฝัน เราเห็นภาพ เด็กผู้หญิงตัวเล็กในชุดเอี๊ยม ใส่หมวกกระต่ายใบโต เดินลัดเลาะสวนกาแฟในยามเที่ยงคืนใต้แสงจันทร์ที่เย็นนิ่ง เธอค่อยๆ เก็บเมล็ดกาแฟที่สุกพอดี… กลิ่นหอมอ่อนๆ ของธรรมชาติรายล้อมทุกฝีก้าว นั่นคือจุดเริ่มต้นของดีไซน์ทั้งหมด —พื้นที่ที่ให้ความรู้สึกเหมือนฝันกลางคืนที่สงบแต่เต็มชีวิตกลิ่นคั่วที่ลอยอ้อยอิ่งเหมือนความทรงจำลวดลายและแสงเงาที่ออกแบบให้เหมือนอยู่ในหนังสือนิทาน และเราหวังว่า... เมื่อคุณก้าวเข้ามาในร้านแห่งนี้คุณจะได้พบ "ความฝันเล็กๆ ที่ดื่มได้"

แรงบันดาลใจจาก “ติกิ” ในงานออกแบบ เมื่อพูดถึง “ติกิ” หลายคนอาจนึกถึงบาร์ริมทะเล แก้วไม้หน้าตาแปลก ๆ หรือปาร์ตี้สไตล์ฮาวาย แต่จริง ๆ แล้ว คำว่า Tiki มีรากลึกมาจากวัฒนธรรมโพลินีเซีย เป็นตัวแทนของ “มนุษย์คนแรก” ตามตำนาน และมักปรากฏในรูปแบบรูปแกะสลักไม้ที่สะท้อนถึงพลังธรรมชาติและจิตวิญญาณแห่งเกาะ ในการออกแบบ เราสามารถหยิบยืมเสน่ห์ของ “ติกิ” มาใช้ได้อย่างงดงาม—ไม่ใช่แค่ในแง่ของรูปทรงหรือสัญลักษณ์ แต่รวมถึงบรรยากาศ วัสดุ และจิตวิญญาณของการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ใกล้ธรรมชาติ โทนสีอบอุ่นแบบไม้ไผ่ ลวดลายแกะสลักจากธรรมชาติ แสงคบเพลิงยามเย็น แก้วทรอปิคอลที่ถือแล้วเหมือนอยู่ริมทะเลทั้งหมดนี้คือองค์ประกอบเล็ก ๆ ที่รวมกันสร้างเป็นโลกของ "ติกิ" ที่ไม่ใช่แค่การตกแต่ง...แต่คือ ความรู้สึก

🏴‍☠️ ท่าเรือโจรสลัด – จินตนาการที่ถูกตีกรอบด้วยไม้เก่า ลมทะเล และแสงตะวัน ไม่มีที่ไหนจะเต็มไปด้วยเสน่ห์ ความลึกลับ และกลิ่นอายของการผจญภัยเท่ากับ “ท่าเรือโจรสลัด” พื้นที่ซึ่งไม่ได้มีแค่เรือกับคลื่น แต่มีเรื่องเล่าซ่อนอยู่ในทุกแผ่นไม้ ทุกตะปู ทุกเงาไฟที่กระพริบผ่านฟ้าใกล้ค่ำ เราออกแบบพื้นที่นี้จากความรู้สึก ไม่ใช่เพียงภาพจำ มันคือโลกที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งระหว่างความเก่าและความกล้า ความรกร้างและการเริ่มต้นใหม่ เสาไม้หนา ๆ ที่เหมือนตั้งรอคลื่นลูกต่อไป ตาข่ายเก่า เชือกที่เปื่อย แต่เต็มไปด้วยเรื่องราว แสงไฟที่ส่องลอดผ่านบานประตูเก่าเหมือนตะเกียงในห้องใต้ท้องเรือ โครงสร้างไม้ดิบ กลิ่นเค็มของสนิมและน้ำทะเล ในท่าเรือนี้ ทุกมุมกลายเป็นเวทีของจินตนาการ จะเดินเข้าไปอย่างนักเดินเรือ หรือออกมาพร้อมบางสิ่งที่มีค่ามากกว่าทองคำ  งานออกแบบไม่จำเป็นต้องเรียบเนียนหรือถูกต้องตามแบบแผนเสมอไป บางครั้งมันควรมีร่องรอยของชีวิต พื้นที่ให้ความรู้สึกได้เดินทาง ควรเปิดช่องว่างให้ลมหายใจลอดผ่าน และค่อย ๆ จางหายไปในเงาของวันวาน ก่อนจะเผยตัวอีกครั้งในรูปลักษณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เฉกเช่นท่าเรือโจรสลัด ที่ไม่เคยอยู่บนแผนที่ไหน แต่กลับฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ