WSS_1_Expanding_2025

สงคราม ความไม่ปลอดภัย Pavilionจึงถูกตีความเป็นที่พักพิงของผู้คน Refuge Pavilion ออกแบบโดยใช้ตะแกรงเหล็กฉีกเป็นเปลืกห่อหุ้มสื่อถึงเกาะกำบังที่แข็งแรงแต่ยังโปร่งใส แสงลอดผ่านลายตะแกรงสร้างเงาที่เปรียบเหมือนบาดแผลจากสงครามแต่ในขณะเดียวกันก็สะท้อนความหวังที่ยังคงเล็ดลอดเข้ามา Pavilionจึงกลายเป็นพื้นที่หลบภัยและพื้นที่พักใจ ท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งที่เกิดขึ้น ชื่อผู้ออกแบบ นางสาวขวัญภิรมย์ บุญหนา นางสาววรัทยา ศรีสวัสดิ์ นางสาวพัชรพร ณัฎฐานันท์ อ.ดวงนภา ศิลปสาย

เมืองเป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายด้านประชากร วัฒนธรรม การใช้พื้นที่ และการพัฒนาเมือง ส่งผลให้แต่ละย่านสร้างประสบการณ์ที่แตกต่างกัน ทั้งด้านบวกและความท้าทายต่อการเข้าถึงและความปลอดภัย ที่สามารถรับรู้ได้ผ่านประสาทสัมผัสทั้งห้าของมนุษย์ พื้นที่นำร่องของการศึกษา คือ “เยาวราช” ย่านที่สะท้อนการอยู่ร่วมกันระหว่างอดีตและปัจจุบัน และมีมิติของประสบการณ์ที่หลากหลาย โครงการนี้ทดลองออกแบบเส้นทางเดินเท้าที่เชื่อมโยงองค์ประกอบของเมืองเหล่านี้เข้าด้วยกัน เพื่อเปิดประสบการณ์ใหม่ในการสำรวจเมืองผ่านการใช้ประสาทสัมผัส ทำให้เมืองมีความสว่างและพรุนมากยิ่งขึ้น โดยใช้การออกแบบสถาปัตยกรรมให้กระจายตัวตามจุดต่าง ๆ ซึ่งเป็นระบบที่มีศูนย์กลางหลัก (Hub System) การออกแบบในแต่ละจุด มีทั้งการปรับปรุงอาคารเดิมและการสร้างอาคารใหม่ที่มีลักษณะถาวรและเคลื่อนย้ายได้ เพื่อทำหน้าที่เข้าไป Plug-in สร้างแสงสว่างและชีวิตชีวาให้พื้นที่ และสามารถเคลื่อนย้ายไปสร้างแสงสว่างให้กับพื้นที่อื่น ๆ ต่อไปได้ ซึ่งแต่ละจุดที่ทำการออกแบบเรียกว่า Folly ที่มีความหมายว่า จุดนำทางสำหรับผู้คน อาคารแต่ละจุดจะถ่ายทอดอัตลักษณ์ของพื้นที่ผ่านเสียง กลิ่น แสง เงา พื้นผิว และบรรยากาศ เพื่อสร้างความเข้าใจที่ลึกซึ้งและส่งเสริมการมีปฏิสัมพันธ์กับเมืองในมิติต่าง ๆ ซึ่งทำให้เมืองเกิดความพรุนมากยิ่งขึ้น โดยเน้นการฟื้นฟูพื้นที่ซ่อนเร้นหรือพื้นที่ถูกมองข้าม