GENE PAVILLION

“LightWoven” คือสถาปัตยกรรมที่ใช้ expanded metal เป็นผืนผ้ากรองแดดลมฝน สร้างเงาและมิติแสงที่เปลี่ยนไปตามเวลา บนพื้นที่กลางธรรมชาติติดผืนน้ำที่โอบล้อมด้วยป่าไผ่ เป็นบทสนทนาระหว่างความแข็งแกร่งของวัสดุอุตสาหกรรมกับความเบาบางของธรรมชาติ เพื่อให้ตัวงานเป็น “สถาปัตยกรรมที่หายใจได้” ไม่ปิดทึบ แต่ให้ธรรมชาติได้เข้ามามีบทบาทเสมือนเป็นนักแสดงร่วม สมาชิก - นาย จิรายุทธ พรหมบุตร วิทยาลัยสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา

รูปทรงของPavilionที่เล่าเรื่องราวถึงความงามของเหล็กฉีก ทั้งในทางนามธรรมซึ่งแสดงออกโดยรูปฟอร์มภายนอก และทางรูปธรรมซึ่งแสดงออกโดยดีเทลการใช้ตัววัสดุเองโดยตรง โดยถ่ายทอดเรื่องราวที่ว่า “เหล็กเป็นวัสดุมีความแข็งแรง และดูทึบตัน การนำเหล็กฉีกที่เกิดจากการการนำเหล็กแผ่นมารีด และฉีก ดึง ทำให้แยกและอ่อนโค้ง ตาม ขนาด จังหวะ จนเกิดความ พริ้วไหว เพื่อลดความแข็งกระด้าง และเกิดเส้นสายอารมณ์งาน แต่ยังคงประโยชน์ และความสวยงาม ที่เหมาะสม” Pavilionที่เกิดจากกันนำรูปร่าง และรูปทรง การเจาะ ดึง และบิดตัวของเหล็กฉีก เส้นตรง และเส้นโค้ง อันเกิดจากจังหวะและลักษณะเฉพาะ มาจัดวางในทิศทางในแต่ละแกนให้เกิด ”มิติที่สัมพันธ์” สถาปัตยกรรมขนาดเล็ก เพื่อพื้นที่สาธารณะนี้ ถูกคิดจัดวาง ให้อยู่ในพื้นที่ประวัติศาสตร์ สวนรถไฟ สะพานดำนครลำปาง ซึ่งสามารถใช้ประโยชน์ที่หลากหลาย รวมถึงกิจกรรมที่สร้างสรรค์ ให้เกิดพื้นที่เชื่อมต่อของผู้คน เข้ากับบริบททางสังคม หรือสิ่งแวดล้อม สร้างปฏิสัมพันธ์ใหม่ๆ