RECABOUT

รูปทรงของPavilionที่เล่าเรื่องราวถึงความงามของเหล็กฉีก ทั้งในทางนามธรรมซึ่งแสดงออกโดยรูปฟอร์มภายนอก และทางรูปธรรมซึ่งแสดงออกโดยดีเทลการใช้ตัววัสดุเองโดยตรง โดยถ่ายทอดเรื่องราวที่ว่า “เหล็กเป็นวัสดุมีความแข็งแรง และดูทึบตัน การนำเหล็กฉีกที่เกิดจากการการนำเหล็กแผ่นมารีด และฉีก ดึง ทำให้แยกและอ่อนโค้ง ตาม ขนาด จังหวะ จนเกิดความ พริ้วไหว เพื่อลดความแข็งกระด้าง และเกิดเส้นสายอารมณ์งาน แต่ยังคงประโยชน์ และความสวยงาม ที่เหมาะสม” Pavilionที่เกิดจากกันนำรูปร่าง และรูปทรง การเจาะ ดึง และบิดตัวของเหล็กฉีก เส้นตรง และเส้นโค้ง อันเกิดจากจังหวะและลักษณะเฉพาะ มาจัดวางในทิศทางในแต่ละแกนให้เกิด ”มิติที่สัมพันธ์” สถาปัตยกรรมขนาดเล็ก เพื่อพื้นที่สาธารณะนี้ ถูกคิดจัดวาง ให้อยู่ในพื้นที่ประวัติศาสตร์ สวนรถไฟ สะพานดำนครลำปาง ซึ่งสามารถใช้ประโยชน์ที่หลากหลาย รวมถึงกิจกรรมที่สร้างสรรค์ ให้เกิดพื้นที่เชื่อมต่อของผู้คน เข้ากับบริบททางสังคม หรือสิ่งแวดล้อม สร้างปฏิสัมพันธ์ใหม่ๆ

แนวคิดนี้เริ่มจากการมองเห็นคุณสมบัติทางกายภาพแบบเดิมของเหล็กฉีกที่ถูกใช้เป็นเพียงวัสดุ กลั้นตะแกรงและแผงงกันลื่น เราจึง มองเห็นแนววทางการออกแบบบที่จะนำเหล็กฉีกธรรมดาไปสู่งาน design ผ่านงานออกแบบ co-working space โดยการออกแบบเป็นพื้นที่ open space ได้มีการออกแบบบผ่านองค์ประกอบ อย่างเช่น พื้นที่นั่งพักผ่อน พื้นที่ทำงาน Partition ไม่เพียงตอบโจทย์การใช้งานแต่ยังบรรยากาศการรับแสงลมและการเคลื่อนไหวของผู้ที่เข้ามาใช้งาน โดยลวดลายที่โปร่งเบา และคุณสมบัติทางกายภาพของเหล็กฉีก ที่มีความเบาแต่ยังคงความแข็งแรง ถูกนำมาเป็นเครื่องมือในการสร้างประสบการณ์และเชื่อมโยงผู้ที่ใช้งานเข้ากับพื้นที่ได้อย่างยืดหยุ่น ดังนั้นเหล็กฉีกจึงไม่ได้เป็นแค่วัสดุแต่่ยังเป็นสัญลักษณ์ของการออกแบบบที่มองเห็นคุณค่าจากเหล็กธรรมดาและกลั่นออกมาเป็นงานสถาปัตยกรรมที่ไม่มีที่สิ้นสุด