นะบื้อเล๊ะตาฮู อูรักลาโว้ย

นะบื้อเล๊ะตาฮู อูรักลาโว้ย

ด้วยความน่าสนใจในรูปแบบวิถีชีวิตและวัฒนธรรมดั้งเดิมของอูรักลาโว้ยที่มีอัตลักษณ์ โดดเด่นเฉพาะตนแต่กลับไม่ได้มีการสืบทอดหรืออนุรักษ์เอาไว้เท่าที่ควร จึงเล่งเห็นความสำคัญ โครงการ นะบื้อเละตาฮู อูรักลาโว้ย (Leu Rak La Voi Learning Center on Koh Lipe) เพื่อเป็น พื้นที่ศูนย์กลางการเรียนรู้และถ่ายทอดศิลปวัฒนธรรมของชาวเลอูรักลาโว้ยเพื่อที่จะให้คนรุ่นใหม่และ นักท่องเที่ยวได้เข้ามาศึกษาและยังสอดคล้องนโยบาลด้านส่งเสริมภูมิปัญญา จังหวัดสตูลที่ผลักดันให้ วิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเลอูรักลาโว้ยบนเกาะหลีเป๊ะเป็นซอฟต์พาวเวอร์หลังถูกขึ้นบัญชีให้เป็น มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม ระดับชาติ และเพื่อสร้างสังคมที่มั่นคงให้กับคนในชุมชนควบคู่ไปกับ การคงอยู่ของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมดั่งเดิมของชาวเลอูรักลาโว้ยสืบต่อไป แนวความคิดในการออกแบบสัดส่วนของอาคาร : เรือนบาเจาะเป็นเรือนพื้นถิ่นดั้งเดิม ของชาวเลที่สะท้อนวิถีชีวิตและการใช้พื้นที่อย่างชาญฉลาด โดยมีองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน ได้แก่ ใต้ ถุน ชานเรือน และหลังคา ซึ่งแต่ละส่วนมีบทบาทสำคัญและสามารถใช้งานได้จริงในชีวิตประจำวัน

Product Recommend

Design Connext
Design Connext
Design Connext
Design Connext
Design Connext
ผลงานที่น่าสนใจ
อนุวัฒน์ สุคนทา
99
เข้าชม
0
ถูกใจ

ข้อมูลทั่วไป
เข้าชม
76 ครั้ง
ปี
2025
ขนาดพื้นที่
4,146 ตร.ม.
ประเภทโครงการ
อื่น ๆ
สไตล์การออกแบบ
พื้นถิ่น
แฮชแท็ก
Thesisdesignaward2025
Thesisdesigndaward2025
ผลงานที่เกี่ยวข้อง
150 ตร.ม.
2025
ออกแบบโดยใช้แนวคิดความแข็งแกร่งของโครงสร้างสมัยใหม่กับความอ่อนโยนของธรรมชาติ ใช้เหล็กทำเป็นรูปทรงเรขาคณิตแสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงออกแบบให้ ผู้ใช้เดินผ่านกรอบแต่ละชั้น โปร่ง ทึบ สลับกัน เกิดเป็นการเคลื่อนผ่านตามรูปแบบโครงสร้างได้มาจากพญานาคจึงทำให้ตัวอาคาร มีหัวสามเหลี่ยมเหมือนเศรียรพญานาคและทางเดินโค้งงอเหมือนลำตัวพญานาค
106 ตร.ม.
2025
“Pattern of Gathering” (ลายเสื่อเชื่อมผู้คน) แรงบันดาลใจมาจาก “เสื่อรองนั่ง” ซึ่งในวิถีท้องถิ่นไม่ใช่แค่เครื่องใช้ในบ้าน แต่เป็นสัญลักษณ์ของพื้นที่รวมใจ ทุกครั้งที่ปูเสื่อลง ผู้คนจะมานั่งล้อมวง แลกเปลี่ยนเรื่องราว และใช้เวลาร่วมกัน Pavilion นี้จึงนำแนวคิดนั้นมาต่อยอดทั้งในเชิงรูปแบบและการใช้พื้นที่ โครงสร้างและพื้นของ Pavilion ถูกออกแบบให้ถ่ายทอด “ลายสาน” ของเสื่อ ผ่านการจัดวางเส้นเหล็กหรือไม้เป็นจังหวะสานไขว้ เกิดเป็นแพทเทิร์นที่มองเห็นได้ทั้งจากด้านบนและเมื่อแสงลอดผ่านลงพื้น เส้นสายเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงลวดลายตกแต่ง แต่ยังสื่อสารถึงการเชื่อมโยงระหว่างผู้คน วชิราภรณ์ ศรีภูมิ