Pavilion as Windplay

Waves of Earth การเกิดแผ่นดินไหวของประเทศไทยทำให้เราเกิดconcept เราจึงสร้างพื้นที่เปรียบเสมือนรอยแยกแผ่นดิน สนับสนุนให้ประเทศไทยตระหนักรู้เกี่ยวกับเรื่องภัยพิบัติธรรมชาติมากขึ้น รอยแยก (Fracture / Rift) การแตก การเคลื่อนที่ การเปลี่ยนแปลง เป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบรูปทรง ใช้เส้น แตกหัก / zigzag / jagged line ในการกำหนดขอบอาคารรูปทรงเป็น กล่องที่ถูกแยกออก หลังคามี “ช่องว่าง (crack)” เป็นเส้นยาว ให้แสงส่องผ่านคล้ายรอยแยกจริง ช่องว่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่การแยก แต่เป็น “พื้นที่ใหม่” ให้แสง ลม ผู้คน ได้เข้ามามีปฏิสัมพันธ์ พื้นที่ภายจัดให้มี corridor / passage ที่แตกหักเหมือนการเดินตามแนวรอยแยก มีการใช้ “ช่องแสง” หรือ skylight ตามแนว crack เพื่อสร้างมิติของแสงเงา และ มี “ช่องเปิด” ที่ทำให้คนรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ภายในแผ่นดินที่ถูกแยก

Pavilion นี้ถูกออกแบบโดยใช้แนวคิดที่ภูเขาหลายๆลูกเรียงสลับทับซ้อนกัน ดูไม่มีที่สิ้นสุด ลูกที่อยู่ไกลจะยิ่งมองเห็นได้จางลงและหายไป เราจึงไม่สามารถรู้ว่าภูเขาเหล่านี้จะสิ้นสุดที่ไหน ออกแบบโดย นางสาววรรณกานต์ จันทร์สว่าง อาจารย์ที่ปรึกษา ผศ.ดร.สุวภา ขจรฤทธิ์