White cluster

ในมหานครที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและความกดดันจากการทำงานอย่างต่อเนื่อง ผู้คนต่างโหยหาพื้นที่เล็ก ๆ ที่ช่วยปลดปล่อยความเหนื่อยล้า และเรียกคืนความสุขที่เคยหายไป แนวคิด “Expanding” ใน Pavilion นี้ถูกตีความว่าเป็น การขยายชีวิตจากกรอบงานสู่มิติแห่งการเล่นตัวอาคาร ถูกออกแบบให้มีจังหวะซ้ำของโครงสร้างหลังคาและเสา ที่สร้างลวดลายแสงเงาเปลี่ยนไปตามเวลาเสมือนจังหวะชีวิตที่ไม่หยุดนิ่ง

“เวิ้งเมือง” เวิ้ง : ช่องว่างพื้นที่ว่าง ช่องว่างหรือพื้นที่โล่งใจกลางเมือง ที่ยังให้ความรู้สึกสงบเมื่อได้มาพักผ่อนท่ามกลางความหนาแน่น ความวุ่นวายในเมืองใหญ่ พื้นที่บริเวณลานคนเมือง เป็นพื้นที่เปิดโล่งที่มีการจัดกิจกรรมสาธารณะอยู่บ่อยครั้ง เช่น งานวัฒนธรรม กิจกรรมของเมืองรายล้อมด้วยวัด ศาลาว่าการกรุงเทพฯ และถนนราชดำเนิน อยู่หน้า เสาชิงช้า ซึ่งเป็นแลนด์มาร์คสำคัญของกรุงเทพฯ ระดับการวัดความหนาแน่นของอาคารพิจารณาจาก อัตราส่วนพื้นที่อาคาร (FAR) ซึ่งคือพื้นที่อาคารทั้งหมดหารด้วยพื้นที่ดิน หรือวัดจาก จำนวนประชากรต่อหน่วยพื้นที่ (คน/ไร่) เป็นการวัดระดับความแออัดของชุมชนหรือการใช้ประโยช PAVILLION LAN KHON MUEANG พื้นที่สำหรับให้ประชาชนใช้บริการ ออกกำลังกาย พักผ่อนยามเย็น ชมพระอาทิตย์ตกดินและจัดกิจกรรมต่างๆ คู่กับศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร ที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์บัญชาการบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้ชาวกรุงเทพฯ สถานที่ดังกล่าวเปรียบเสมือนจุดศูนย์รวมจิตใจของคนเมือง จึงต้องการมีที่พักพิงสำหรับพักผ่อนหรือพักคอยสำหรับคนทุกช่วงวัยที่มาที่แห่งนี้ รวมไปถึงการกระจายข่าวหรือเผยแพร่สิ่งที่เป็นประโยชน์รวมไปถึงผลงานในการตั้งแสดงแก่ผู้คนทั้งนอกและในบริเวณPAVILLION ผู้จัดทำ : นางสาววรศรัทธา นวลนก และนางสาวธนพร ชิดนอก อาจารย์ที่ปรึกษา : อาจารย์สุวภา ขจรฤทธิ์